Forgotten Hopes

Giderek doğruyu buluyoruz şu hayatta. Hayat kurtarırken, yemek yaparken, çamaşır yıkarken; beyazlarımız daha beyaz, bulaşık daha hesaplı. Bulunan yeni kalp açma yöntemleriyle seviyoruz birbirimizi. Doktor amcalar, çilingir dayım üşenmediler, bu son yöntemi insanlık için geliştirdiler. Camiye zarar vermeden, minareyi onarıyoruz; boylece mihraba bişi olmuyor, dediler. Bayramları da yalnız geçiriyoruz artık. Kuş gribi olmayacağız diye, hepimiz evlerdeyiz. En doğrusunu yapıyoruz. Aslında kimseyi sevmemeliyiz. Aşk ta böyle deil mi, gördüğün an bulaşıvermiyor mu virüs. Acısı öldürmüyor mu?