Çocukluğumuz sokaklarda geçti. En güzel kahramanlıklarımızı hep sokakta yaptık. Kendimizi küçükken çok önemli hisedebileceğimiz yerlerdi sokaklar. Küfretmeyi, kavga etmeyi de oralarda öğrensek de hayatımızda önemli bir parçaydı.
Bu gün düştüğü durum ise tam bir prestij felaketi. Sokakta yürüyor olmanın bile bir eğlencesi, bir çekiciliği kalmadı. Bir mekanda oturmanın keyfini bir çoğumuza vermiyor. İnsanlar sokaklara ya mecburen iniyorlar ya da tenezzülen. Peki nerden?
Radyoda bir haber duydum, "Kadir Çöpdemir seçimin nabzını tutmak için sokaklara iniyor.". Dedim acaba "Nereden iniyor?". Ardından Ali Kırca buyudu, "Canımın içi başbaşbakanım sokağa indi, mantı yedi.". Haber görüntüleri girmeden hemen bir sn Deniz Baykal'a sordu, "Siz de sokağa iner misiniz?".
"Estagfurullah" , dedi, Ali Kırca anlamadı. Görüntüleri ağzı kulaklarında izledi, ardından sordu; "Sizde mantı sever misiniz?". sn Deniz Baykal usulca "Severim.", dedi. Zira konu şehitlerdi. Onlarca şehit anası şimdi gözyaşı döküyorken canı Ali Kırca için illa mantı istesindi. Peah.
Sokağa artık iniyorlar, fikirlerimizi öğrenmeye tenezzülen. Çünkü, malesef, onların aşşağılık müşterileri bizleriz. Sabunla 40 kere yıkadıkları paralarımızı şehit kanıyla, karalarla allayıp, pullayıp kullanıyorlar bazıları. Sonra da arada bir bize soruyorlar, "Hangi seçimi yapcaksın, niye?"
Benim yanımda benimle beraber durabileni seçeceğim, güzelim. Sen hiç o irtafahen yüksek yerinden tenüzzül etme. Ben burdan gerektikce yazarım sana, bende sokaktayım bende halkım.
0 yorum:
Yorum Gönder