Geçmiş iş işten

| | 2 yorum
Benim sevdiklerim hep en çok beni sevsin istiyorum. Hep hep hep... Sevmemem lazım benim, sevilemiyeceğimi bildiğim için. Sevmeyi de beceremediğim için... Sevilmeyi bile beceremediğim için...

Hep kendime üzemem bahanesinin ardında, kimseyi olduğundan fazla üzmeden... (Kendimize söylediğimiz yalanlardan güç alırken...)

Sevmeyi gerçekten bilen insanları üzerken, geçmiş iş işten.

üç taş aldım yerden
sevdim o üç taşın hepsini birden
biri soldu avucumda, damarları kurudu
biri durdu başucumda, unuttum, unutuldu
birini sımsıkı tuttum ellerimde
avcumu açtım, toz oldu.

üç taş aldım yine yerden
sevdim o üç taşn hepsini birden
istemedim nasiplerini alsınlar
nefret ettiğim kaderimden
bıraktım hepsini birer birer
sahil kenarlarından geçerken.

Küçücük bir kızken,sonbaharı seyrederdim pencereden. Yağmur yağardı, camı açardım. Yağmur damlasıyla dolan avuclarımla, saçlarımı ıslatırdım. Islanmak da belirli bir yere kadar güzeldi benim için. Sevmek gibi, uzun sürmesi canımı sıkardı.

Çok benim olan şeylerin sonuncusunu da bu gün kaybettim, umumi değerlerle yaşıyorum hayatımı, bir dinleyici bulamadığım gibi anlatcak takati de bulamıyorum kendimde. Güz rüzgarları esiyor yüreğimde, içten içe üşüyorum.

Salıncakta sallanır da, inince o hissi yaşamaya devam ederiz ya içimizde, ruhumuzla bedenimiz tutturamaz birbirini, aynı hisle; ağır çantası sırtından sarkmış bir çocuk gibi sürüklüyorum ruhumu. Gideceğim yer çok uzak değil, işte gördünüz, yürüyorum.

Çok Ağladım ama, Hiç Gözyaşım Olmadı

| | 1 yorum
Rüzgarım mı kıymetliydi bilmem, saçını çektim o masum kızın önüne geçmek için. Hayatımın sonbaharıydı bir nisan ayı, hiçbir şansı kemdime geri vermedim. Dudaklarımda ki onca ifade zıplarken tepesinde hayatın, gururum parçalandı bir taban altı kovuğunda. Saygımı yitireli sevgime de sahip çıkamaz oldum. Yüksek irtifada bir kovuk buldum, şimdiyse yalnız ve soğuğum.

Ucup gitti beyaz guvercin...

| | 0 yorum
Soyadi Akkus oldugu icin ovunen bir dedenin torunuyum. Akkus martidan gelmis, bu kucuk kiz dedesini bilmezmis, fakat arada iki nesli birbirine baglayan annesine guvenmis. Kizlik soyadi Akkus oldugu icin gurur duyan bir annenin kiziyim ben. Karaoglan'a olmus babasi icin sarilmis, bir kez de kendine sarilan dusunceli liderinin nezaketini asla unutamamis bir annenin kizi...

Simdi bir cok soz cikiyor agizlardan. Halka maloldu ya bir insan, ahlakimizin batisina dusuyor. Yerelinde olmusune soz ettirmeyen, toplumsal ahlakini damarlarinda hisseden, kaybimizla ayni vatanin evladi, televizyonda gordugu bir simanin vefatini mantiginin suzgecinde eleyip, yuregine dusuremiyor.

Buyuk insan olmak buyuk sorumluluk getirir. Kucucuk hayatinda kucucuk hatalar yapmak, rezil bir buyuk olmaktan daha erdemli mi saniyorsunuz? Kim kimi dusundukleri icin yargilayabilir diyip, dusunce ozgurlugunu savunurken, insanlarin kendi dogrulariyla ifa ettiklerini nasil kucucuk halinizle sorgulayabiliyorsunuz.

Siz ey dusmaninin tabutuna omuz verip, ardindan "iyi bilirdim" diye bagiran vatanin evlatlari; ne cabuk sozunuzle uygarlastiniz da insaniyetinizi kaybettiniz. Nasil baskalarinin acisina tuz ekecek kadar acimasiz gelisti yine sozunuzde batil mantiginiz. Ahlaki degerlerinizi hangi kitabin son sayfasina biraktiniz, hangi internet sitesininde ki son tikiniz erdemlerinizi bitirdi?

Kibriniz sizi ne zaman Allah yapti da olenin ilk mahseri hesap gununuz oldu? Hadi gelin boyunuzdan buguge sordugunuz hesabin davasini benimle gorun. Sizin icin hic te zor olmayacaktir, vicdansizlik.