54 days 6 Hours

Geçen gün rüyamda güvenlik stratejileri danışmanı olduğumu gördüm. Bu hep hayran olduğum, mezun olurken diplomamı takdim edeceğim Ahmet Koltuksuz hocamın sahip olduğu ünvanı bir benzeri. Muhtemelen, hayatımda örnek aldığım erkeklerin hepsinin bende bıraktığı izler olmuştur. Misal birisinin gülüşü...

Hayatta hep birilerini örnek almalı insan. Ancak bu sayede birilerine örnek olabilirsiniz. Bana seni örnek alıyorum diyen az cıkıyor. Genelde benden yaşça küçük insanlar. Hayata dikkate alış biçimimde ise yaşça büyüklerden de duyduğum oluyor bu sözü. Bu blog kadar karamsar olamıyorum hiç hayatta. Ya da her daim karanlıkta kalan yanımı el altına, gömlek cebinde gezdirmiyorum diyelim. Onu bir burdayken çıkarıp okşayıp sevebiliyorum. Evet, kötü karanlık şeylerin de kıymetini bilirim.

Hayat her zaman aynı rutinle davranmıyor insana. Aslında ben böyle de kaderci değilim. Ben hayatın rotasın hep aynı nura yöneltemiyorum diyelim. An geliyor yöneltmekte istemeyebiliyorsunuz. Bazen ufacık bir mutluluk anı için huzurunu terkedebiliyor insan. Yoğun olarak bunu tercih etmiş oluyorum. Daha dün saldım elimdeki tüm ipleri, ne biliyorsam onu söyledim karşımdaki insana, sonrasında içimi karartıcak hiçbir söze aldırmaksızın. Biliyorum bu sözler de büyütecek aslında mutluluğumu besleyen o büyük karanlığımı.

Kötü şeylerle de mutlu olabilir insan. Olmayı istemek çok önemli. Demiyorum salak gibi herşeye gülelim eğlenelim. Ama bin hüzün bir sevinci bin kat büyümesine yardımcı oluyor.

Zaten asıl mutluluk ne kadar cok güldüğünüz değil ne kadar iyi gülebildiğinizdir. Hiçbirşey emeksiz hakedilmiyor.

Biliyorum örnek aldığım tüm o erkekler her övgüme emekleri ile sahip oldular. Benim şansıma hep erkekler denk geldi. Belki yitirdiğim bir erkeğin yerine koymaya çalıştığım onlarcası onlar. Tabi bir tanesi olacak diyeceğim senin yerin burası değil. O da olacak inşallah. Sonuç için lazım olan bu sefer benim emeğim.