Yaprak dökümü

| |
İçimdekilerin hepsini dökmek istiyorum ama hiç dinlenemiyorum. Hemen ama'lar sen böyle yaptın da ondan böyle oldular. Sorgular, anlayışsız tavırlar. Anlatmama en anlam veremeyen insanlar anlatır anlatmaz bana kızmaya başlıyorlar. Onlara kendime kızgınlığımı anlatıyorum, bana daha çok kızıyorlar. Hepiniz suçlusunuz benim üzüntümden. Konuşmuyormuşum, kapalı kutu olmuşum. Ben size ne anlattım şimdiye kadar, hangi derdimde yanımda siz vardınız. Hep dertlerini dinlediğim insanlar, derdime ortak olmak için şimdi yanımdalar. Kimseye anlattıklarım anlamalı gelmiyor, her ümran vakası gibi ilginç şeyler bu olanlar. Ben farklıyım, ben radikalim, ben uçlarda yaşıyorum hayatı. Notlarım kötü, kavga etmekten çekinmiyorum, sorunluyum ben zaten. Hayattan hakkınca ben keyif alıyordum, onlar başarılı oluyordu, şimdi de ben üzülünce bu onların kanıtı oldu.

Bu yazıyı okuyupta ümran noluyor diyen bir Allah'ın kulunu dahi görmek istemiyorum. Oluyor, dinlemeyi bilmediğinizden yalnızca benim içimde fırtınalar kopuyor.Bir tek anlatabildiğim insan derdimi dinlemiyor. Kafamı sokup, düşünecek bir delik arıyorum, kimse dertli insanı yanında istemiyor.

Ben başkasının bildiğini kolay kolay kabul etmem, bir kulağımdan girip, bir kulağımdan çıkacak sözler söylemek yararsız bana. Ben aslında anlatmam da, dinlemeyen onca insana kızmak ta haksızlık onlara. Düşünecek vaktim, unutacak takatim yok. Bir sürü aptal sınavım var, mezun olamazsam annem var. Hayattan çok yoruldum, ama hayatsızlıktan da cok korkuyorum.

Hala bir parça umudum var, ona da imkansız diolar. Keşke bu son benim iradem dışında gerçekleşse. Bu çözümmü evet çözüm. Çözüm ulan, bazen bir tek bu çözüm. Devam eden bi hayat dönmeyen bir dünya, ve olmayan sabahlarda bir tek bu çözüm.

Onur bana sen kendini çok seviyorsun dedi, kendini güçsüz göstermeyecek kadar çok dedi. Al bak herkes görüyor. Tamam başka yapamam ama bak işte burda, yukarda duruyor. Hasta üzgün mutsuz princess. sickprincess....

yazıyı baştan okumaya kalktım, tıpkı ümitsiz beceriksiz bir insan gibi felaket yazmışım. Yine ne dediğim anlaşılmıyor, alın işte benim elimden gelen de bu kadar oluyor.

2 yorum:

Adsız dedi ki...

Bence blogun temasını değiştir, önceki girdiğin bütün umutsuz/olumsuz postları sil falan. Yepyeni bir sayfa açmak, bazen aynen yukarıda bahsettiklerim kadar kolay.

Tek bir karar vermek şu: hayatı akışına bırakmaya karar vermek. Şu şöyle oldu, bu böyle oldu, vıdı vıdı diye beynini patlatmadan; "ucunda ölüm yok ki ulan!" diyeceksin. Pişmanlıklarını düşünmeyeceksin; küçük değil misin? 22 yaşında ancak bu kadar erdi aklım; bundan sonra daha dikkatli olacağım dersin.

Seven zaten geri gelir, sevmiyorsa boşuna zamanını harcamadığına dua etmen gerekir!

Milleti de zerre kafana takma derim; kendi ezikliklerini senin umutsuz haline bakıp tatmin eden insanlara en iyi cevabı çalışıp da verirsin.

Güzin apla gibi oldu ama, ben umutsuz olduğumda "kasımpaşa" metodunu izleyip, hatalarımdan ders çıkarmış yeni biri olarak devam ediyorum.

"Yapılacak o kadar çok yeni hata var ki; eskilerini yapmak için hiçbir sebep yok.." ;)

Adsız dedi ki...

Ekşi Sözlüğe gir ve

cok+asigin+var+diyorlar
yaz.

Sonra bu şarkıyı bir yerden indir ve dinle.

Sonra da ne yapmak istiyorsan yap