Yagmur var İzmir'de. Bir sıcak oluyor hava bir yağışlı. Hep de benim kuaföre gideceğim günleri buluyor mübarek.
Hehe gördünüz olmuyor. Yazamıyorum, ay şekerim şöyle işte böyle gibi hayat memat meselelerini. Küçükten ,not olarak bile alsam, her kağıt parçasını annem okuduğundan, çantalarımı, kitaplarımın arasını, defterlerimi didik didik ettiğinden, günlük tutamam. Allahtan blogumu henüz keşfetmediler. Bir şüphelensem yakarım buraları, bir an düşünmeden. Dünde birini kırdığımdan buraları yakıveresim geldi ama artık dert değil. Tevekkeli iyi çıktı, en ufak bir merhamet göstermeksizin yüreciğime su serpti, neyse, geçelim.
Rain like an evil enemy attacks the main street. Resmi bulduğum yerde böyle yazıyor. İnsanlar selam verse bu ara bana öyle geliyor. Hayatta hiçbirşey yetişmiyor ve ben de hayatın hiçbiryerine yetişemiyorum. Tek korkum birileri beni kötü bilecek, sevmeyecek. Bir aşabilsem bunu. Yepyeni bir hayatın hayalini kuruyorum.
Onlara karşı hiçbir sorumluluk hissetmediğim insanlar iyiliğimi suistimal edip beni sürekli istedikleri yöne çekiştiriyorlar. Daha buna ne kadar dayanırım bilmiyorum. Aslında herkes yanacak bir gün, şimdiden burnuma çok kötü kokmaya başladılar. (Alınma üstüne sen değilsin...) Herkeste değil bazıları. Dur dur. Kimse korkmuyor aslında, demin duşta farkettim, kokular benden geliyor, çürüyen benim bedenim. Ayaklarım vücudumu taşımak bile istemiyor, ağrı yaptı mübarekler.
Neyse olur böyle bazen. Bir anda sebepsiz yere çok mutlu olursunuz. Yağmur öncesi sıcağı gibi... Sonra rain like an evil enemy attacks the main street. What a f.cking world this is. Di mi? O da değil.
Herkese selamet diliyorum. Aynı ekosistemde yeni bir mantar türü yetiştirmeyi deneyeceğim. Gözüme görünen en sevimli çözüm en olabilir değişiklik bu şimdilik.
0 yorum:
Yorum Gönder