Yüzyıllardır patırtılı gürültülü bir şavaş vererek yaşıyoruz erkeklerle. Kendimizi erkeklerin yazdığı romanlarda ki soylu güzeller sanıp, bu yüce mevkiinin karşılığı olarak kölelikle itaat ediyoruz. Arada bir bu uyum ve barış durumunu bozup kuşanıyoruz kılıçlarımızı. Ardından ya boynu bükük savaş alanını terkediyoruz ya da esir düşüp köleliğe devam ediyoruz.
Hiç şikayetçi değiliz bu durumdan. Emin olun ben de değilim. Benden sevgiliye armağan,
Sen yeterki sev kulun olayım
Bir dile bin yıl kölen olayım
Boynuna koynuna dolanayım
Mahşere kadar...*
İadeli tahütlü hediyem ne sen o adreste oldugundan ne de ben yollamaktan cayacağımdan gün olur posta takılır kalır.
*sertab
0 yorum:
Yorum Gönder