Could I turn this place upside down?

Hep kanıtlamam mı gerek hayata benim kendimi. İstediklerimi avcuma iliştiren iyi bir amca olamaz mıydı şu aşağıda ki adam. Kaçan servislerden sonra okula bırakayım mı fıstık diyen tanıdık bir yüzüm, bir sesim neden yok. Bu doyumsuzluk mu, yalnızlık mı? Anlamam için tebeşirle çizmek mi gerekiyor kareleri? Neden sadece hakaret ettiğim erkekler iyiliğimi düşünüyor görünüyor. Sus payı vermek bana neden bu kadar önemli?
Bu gün bunları sordum hayata. SALAK dedi bana. Salakmışım, kabullendim. Sabah depresyona girme kararı almıştım. Bozdum. Pazartesi başlıyacağım, kısmetse.
Paralarım döküldü ellerimden, topladım, utanmadım kendimden. Bunun için eğilmek hoşuma gitti.Keşke her eğildiğimde yerde para olsa dedim. Koca koca adamlar yaldızlı kareleri kazırken ben eğilsem eğilsem toplasam, paraları, paranın satın alacaklarını.
Acaba mutsuz olduğumda paramın alamadıklarının etkisi ne kadar dedim anneme. Katamaranın asla olmayacak dedi. Hayır olacak. Çok uykum var zaten. Beş dakika içerisinde üzerindeyim. Hem en hızlı da benim. Savul Alemdar! Beni sen bile geçemeyeceksin. Rüyalarım benim çöplüğüm, sadece ben öterim.